ای زن!
*ای زن به تو از شوهرت اینگونه خطاب است*🌷
*ارزنده ترین زینت زن طبخ کباب است*🌷
هرچند که تعظیم به مخلوق روا نیست.🌷
تعظیم به شوهر بکنی عین ثواب است🌷
بد نیست که از غر زدنت نیز بکاهی🌷
مخصوصاً اگر شوهرت اعصاب خراب است🌷
تا وصله ی پوشاک تو معلوم نباشد🌷
چادر به سرت کن که مهم حفظ حجاب است🌷
هر زن که نوازش نکند شوهر خود را🌷
بدجور پس از مرگ گرفتار عذاب است🌷
از شوهرش آن زن که اطاعت ننماید🌷
از دوزخیانی ست که در قیر مذاب است🌷
احسنت بر آن زن که همان اوّل صبحی🌷
رختش همگی شسته و بر روی طناب است🌷
باید قفس از جنس طلا ساخت برایش🌷
زن مثل قناری ست ولی مرد عقاب است🌷
مرد است که اصل است چنان موج خروشان.🌷
زن وصل به اصل است، قشنگ است، حباب است🌷
آرایش زن نیز خودش چیز عجیبی ست.🌷
معلوم نشد چیست، لعاب است؟ نقاب است؟🌷
حتّی نتوانست بفهمد قلم صنع.🌷
زن چیست در این بین، سؤال است؟ جواب است؟🌷
البتّه مشخّص شده از مهریه اش که.🌷
از ثانیه ی عقد سرش توی حساب است.🌷
مردان همه باید دو سه تا زن بستانند.🌷
مقصود از این کار هوس نیست، ثواب است.🌷
دلواپس شعرم همه ی عمر؛ زنم گفت:🌷
دلواپس نان باش که این خربزه آب است🌷
👏👏👏👏👏👏👏
😜😜😜😜😜😜😜
*متاسفانه شاعر نگون بخت همان شب بطور نامشخص از دار دنیا رفت!*
😂😂😂😂😂😂